آن که کرده وى به جایى‏اش نرساند ، نسب او را پیش نراند . [ و در روایت دیگرى است : ] آن که گوهر خویشش از دست شود ، بزرگى تبار وى را سود ندهد . [نهج البلاغه]

مهربانی
خانه | ارتباط |  مدیریت |بازدید امروز:12 |  بازدید دیروز:1 |  تعداد کل بازدید:35057

گلنوش :: 87/7/11::  10:39 عصر

اگر سخن چون نقره است ،

خاموشی چون زر پر بهاست...


نظر شما()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ